Ferdinand – spv

Ferdinand Schut – sociaal-psychiatrisch verpleegkundige in een FACT-team

In zo’n team werken diverse behandelaren en hulpverleners om er samen voor te zorgen dat cliënten in hun eigen, vertrouwde omgeving van hun ziekte kunnen herstellen. ‘De psychiatrische ziektes van onze cliënten gaan namelijk niet meer over. Beter worden doe je niet, maar je kunt er wel van herstellen,’ vertelt Ferdinand.

Wat is herstellen?
‘En nu wil je natuurlijk weten wat dat precies is, herstellen,’ vult hij direct aan. ‘Herstellen houdt veel meer in dan behandeld worden met medicijnen en therapie, en met je ziekte leren omgaan, wat natuurlijk ook een belangrijk deel is van de behandeling van het Wijkteam. Herstellen gaat over wat iemand precies nodig heeft om zelfstandig te leven, en om datgene wat hij wil bereiken in zijn leven, te realiseren. Wat dat is, verschilt per persoon en is ook afhankelijk van hoe het op dat moment gaat.

Samen leren boodschappen doen
‘Zal ik wat voorbeelden geven? Een van onze cliënten durft door zijn sociale fobie niet in zijn eentje naar buiten. Ik kan goed met hem praten. Ik “tune in” op wie hij is. Zo voelt hij zich gezien en erkend, en durft hij wél samen naar buiten om boodschappen te doen. Ons doel is dat hij dat uiteindelijk alleen kan. Daar werken we elke week stukje bij beetje naartoe. Tijdens het lopen voeren we het behandelgesprek. Juist die combinatie van activering en een inhoudelijk gesprek werkt heel goed.’

Familie betrokken
‘Een andere cliënt is met onze hulp gestopt met roken – onze cliënten zijn vaak zware rokers. We zijn samen op zoek gegaan naar een hometrainer. Hij doet nu aan fitness en eet gezonder. Met zijn toestemming is nu ook zijn familie bij de behandeling betrokken. Dat lijken misschien kleine stapjes, maar voor hem zijn ze groot en belangrijk.’

Creatief en dankbaar werk
‘Onze cliënten zijn allemaal unieke mensen. Iedereen heeft iets anders nodig voor zijn herstel. Dat maakt mijn beroep heel creatief. Het is ook dankbaar werk. Een tijdje geleden was ik nauw betrokken bij zeer intensieve zorg voor een cliënt. Zij was suïcidaal en had een kindje. Een moeilijk situatie, dat kun je je wel voorstellen. Uiteraard was Jeugdzorg hier ook bij betrokken. Laatst kreeg ik ineens een mail van haar. Het ging goed, ze had zelfs ergens in het land een baan gevonden als secretaresse: van een wijkteam nota bene! Zo kon ze indirect mensen zoals zijzelf helpen. Ze had ook weer contact met haar kind. Dat is toch geweldig?’